Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2008

Ένας αφορισμός

Το παρακάτω μέρος είναι κλεμμένο, απλά το απέδωσα στα ελληνικά. Το πρόβλημα με τα blog είναι ότι το κείμενο θα πρέπει να είναι μέχρι 2 οθόνες. Μετά χάνεσαι. Ολόκληρο το κείμενο το είχα ανεβάσει εδώ
Αλλά αν βαριέστε να το διαβάσετε ολόκληρο ένα μέρος του είναι το παρακάτω:

Όσο περισσότερο το σκέφτομαι τόσο περισσότερο ανακαλύπτω αναλογίες με τον 20ο αιώνα. Στις αρχές του 20ου αιώνα αν κάποιος δεν ήξερε να γράφει και να διαβάζει μπορούσε να είναι αρκετά επιτυχημένος. Στα μέσα του 20ου αιώνα συνέβαινε αλλά ήταν πολύ πιο δύσκολο κάποιος να είναι επιτυχημένος ( και σίγουρα αυτοί που μπορούσαν να διαβάζουν είχαν πολύ περισσότερες πιθανότητες να επιτύχουν). Στο τέλος του 20ου αιώνα υπήρχαν ελάχιστες πιθανότητες να επιτύχει κάποιος αν δεν ήξερε να γράφει και να διαβάζει (Σημείωση ορίζω την επιτυχία με όρους οικονομικής/εργασιακής επιτυχίας και προσωπικής/οικογενειακής καταξίωσης)

Σήμερα στην αυγή του 21ου αιώνα υπάρχει η ίδια αντιστοιχία με τον τεχνολογικό γραμματισμό Και από τη στιγμή που ζούμε σε χρόνια με ραγδαίες εξελίξεις, νομίζω ότι γραμμή του χρόνου θα είναι πολύ πιο συμπυκνωμένη. Στα τέλη του 1990 (20ος αιώνας) είχες την ευκαιρία να είσαι επιτυχημένος κι ας ήσουν τεχνολογικά αναλφάβητος. Στα πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα μπορεί να επιτύχεις αν είσαι τεχνολογικά αναλφάβητος αλλά γίνεται δυσκολότερο (και οι γραμματισμένοι έχουν πολλές περισσότερες διαθέσιμες ευκαιρίες) . Στα τέλη της επόμενης δεκαετίας θα υπάρχουν ελάχιστες ευκαιρίες για τους τεχνολογικά αναλφάβητους. (Θυμηθείτε ότι τα φετινά πρωτάκια είναι η τάξη που θα ολοκληρώσει τις σπουδές της το 2020, πρέπει να οραματιστούμε το 2020).

Για να το διδάξουμε θα πρέπει να είμαστε σε θέση να το εφαρμόσουμε και εμείς. Πώς θα δείξουμε κάτι στα παιδιά, πώς θα το μοντελοποιήσουμε, αν είμαστε αναλφάβητοι; Πρέπει να το γευθείς, να το εξερευνήσεις μαζί τους. Πρέπει να εξερευνήσεις τα εργαλεία του 21ου αιώνα, να αναπτύξεις τα δικά σου δίκτυα, παράλληλα με των μαθητών σου. Πρέπει να επιδείξεις δια βίου μάθηση στους μαθητές σου διαφορετικά θα τους διδάξεις πώς να είναι επιτυχημένοι σε μια εποχή που δεν υπάρχει πια.(1)

(Πάλι βγήκε τεράστιο)


(1) Ολόκληρο το άρθρο θα το βρείτε ε
δώ

(2) Και μόλις έκλεισα το ποστ είπα να ρίξω μια ματιά... Τελικά δεν είμαι μόνος...
δεν είμαστε μόνοι... Ο Θεός τελικά είναι μεγάλος... Ας βάλει το χέρι του. Απλά τα παιδιά μου δεν κάνουν ούτε αυτά.

1 σχόλιο:

Christos είπε...

Το θέμα μας δεν είναι ποιος ανακάλυψε τον τροχό (ποτέ δεν ήταν), αλλά τι μπορούμε να κάνουμε μ' αυτόν!

Πάντως είναι παρήγορο το γεγονός ότι και στην αντίπερα, τεχνολογικά προηγμένη, ακτή του Ατλαντικού ο προβληματισμός στις εκπαιδευτικές διαδικασίες παραμένει ο ίδιος με της ψηφιακά αναλφάβητης Ελλάδας!