Με αφορμή πρόσφατο μάθημά μας, θα ήθελα να καταθέσω κάποιες απόψεις και κάποιους προβληματισμούς. Μιλάμε όλοι για ανοιχτά λογισμικά, που θα μπορεί ο εκπαιδευτικός να έχει την ευκαιρία και τη δυνατότητα να λειτουργεί ευέλικτα, να προσαρμόζει κάθε φορά το εκπαιδευτικό λογισμικό (ή υλικό, ανάλογα) στις ανάγκες της τάξης του και των μαθητών του.
Είναι γεγονός ότι η ευελιξία που παρέχουν τα ανοιχτού τύπου λογισμικά, τα καθιστούν σημαντικά στον τομέα της εκπαίδευσης, αν δεχτεί κανείς ότι κανένα λογισμικό δεν αποτελεί πανάκεια, κανένα δεν είναι ‘’τέλειο’’, κανένα δεν τελειώνει κάπου, ίσως εκεί που νομίζουμε ότι ‘’τελειώνει’’ διαπιστώνουμε τελικά ότι και κάτι άλλο χρειαζόμαστε…
Μεταφέροντας κάποιες παλαιότερες απόψεις μου γύρω από το θέμα «…το τέλος ενός πράγματος είναι και το τέλος μιας διαδρομής ή η αρχή ενός νέου πράγματος, η αρχή μιας καινούριας διαδρομής… κάθε βήμα μας είναι βήμα προς την τελειότητα… », στέκομαι στη λέξη ‘’διαδρομή’’. Θα δανειστώ και τη φράση μιας συναδέλφου επιμορφώτριάς μας «Ο δρόμος έχει σημασία…» για να τα συνδέσω.
Ξαναγυρνάω λοιπόν στην αρχική μου σκέψη, αναλογιζόμενος τι από όλα αυτά που είδα από τα ανοιχτού τύπου λογισμικά θα μπορούσα να κατασκευάσω για την τάξη μου… Αβάκιο, Tabletop, Microworlds Pro…, όλα ενδιαφέροντα και όλα χρήσιμα. Πίσω από την εικόνα τους, κρύβεται μια ‘’φιλοσοφία’’, που θα πρέπει να σταθεί κανείς, αν θέλει να είναι ρεαλιστής. Αν την παραβλέψει, το μόνο που θα καταφέρει (δυστυχώς!) να κάνει, θα είναι αυτοκινητάκια που θα τρέχουν δεξιά κι αριστερά, αλλάζοντας τη φορά ενός μεταβολέα ή στην καλύτερη περίπτωση, μια γωνία που δεν θα μπορεί να τη μετρήσει με το μοιρογνωμόνιο!
Κι αυτό δεν είναι κακό, κατ' ανάγκην, από τη στιγμή που όλοι μας έχουμε ικανότητες για κάτι, φτάνουμε όμως στο όριό μας κάποια στιγμή, το ίδιο ισχύει και για τα λογισμικά. Οφείλεις να γνωρίζεις αυτό το ‘’όριο’’, ειδάλλως, φτάνεις στο ‘’τέλος της διαδρομής’’ και το ταξίδι τελειώνει. Για να κάνεις την υπέρβαση, πρέπει να μελετήσεις τη ‘’φιλοσοφία’’, να την ενστερνιστείς, να μπορείς να τη χρησιμοποιήσεις.
«Προγραμματισμός», είναι η σωστή λέξη; Άλλως, πώς θα προσαρμοστείς στις ανάγκες της τάξης σου και των μαθητών σου οι οποίες αλλάζουν; Το «απρογραμμάτιστο» της τάξης σου, επομένως, το λύνεις με «προγραμματισμό»;. Τις ανάγκες των μαθητών σου τις ικανοποιείς έχοντας βαθιά γνώση της ‘’φιλοσοφίας’’ που κρύβεται πίσω από όλα αυτά τα ανοιχτού (;) τύπου λογισμικά; Μελετάς, επομένως, ‘’φιλοσοφείς’’, κατασκευάζεις και είσαι έτοιμος. Είσαι; Και οι μαθητές σου; Πού συμμετέχουν σε όλη αυτή τη διαδικασία; Μην ξεχνάμε ότι «το καλύτερο λογισμικό το δημιουργεί ο δάσκαλος με τους μαθητές του μέσα στην τάξη». Οφείλεις λοιπόν, ως δάσκαλος, να τους συμπεριλάβεις σ’ αυτό το ‘’ταξίδι’’, σ’ αυτή τη ‘’διαδρομή’’. Συμπεραίνοντας, καταλήγω στην άποψη ότι δεν αρκεί μόνο να είναι ανοιχτό το λογισμικό, αλλά να υπάρχουν και ανοιχτά μυαλά που (τουλάχιστον αυτά) να ξεπερνούν τα ‘’όρια’’ του ανοιχτού λογισμικού. «Ο δρόμος έχει σημασία…».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου