paulo freire
Από τα ‘Αποσπάσματα από το βιβλίο του Paulo Freire «Δέκα Επιστολές προς εκείνους που τολμούν να διδάσκουν» εκδ. Επίκεντρο, Αθήνα, 2006′
Το βρήκα, μεταξύ άλλων αποσπασμάτων, επίσης με ενδιαφέρον περιεχόμενο (και πάντα επίκαιρο) στο ιστολόγιο ‘Οι εκπαιδευτικοί μιλούν’
Δεν βλέπω, συνεπώς, άλλη εναλλακτική λύση για τους εκπαιδευτικούς από την ενότητα μέσα στην ποικιλομορφία των ενδιαφερόντων τους για να υπερασπίσουν τα δικαιώματά τους. Αυτά τα δικαιώματα περιλαμβάνουν το δικαίωμα της ελευθερίας στη διδασκαλία, το δικαίωμα να λένε τη γνώμη τους. Το δικαίωμα για καλύτερες συνθήκες στην άσκηση του παιδαγωγικού τους έργου, το δικαίωμα να παίρνουν πληρωμένες ετήσιες άδειες για επιμόρφωση, το δικαίωμα να είναι συγκροτημένοι. Το δικαίωμα να κρίνουν τις αρχές χωρίς το φόβο αντίποινων (που συνεπάγεται το καθήκον να κρίνουμε ειλικρινά). Το δικαίωμα στο καθήκον να είναι σοβαροί και σαφείς και να μην ψεύδονται για να επιβιώσουν.
Από το blog της Μαριάννας
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Για τον Gramsci, ο δάσκαλος δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας "ηγέτης", ο οποίος δρα σε εκείνο τον ιδιαίτερο τομέα που είναι το σχολείο και η εκπαίδευση. Αντιπροσωπεύοντας την κριτική συνείδηση της κοινωνίας και έχοντας υπόψη τον τύπο του συλλογικού ανθρώπου που παρουσιάζεται στο σχολείο, αναλαμβάνει το έργο του μεσάζοντα ανάμεσα στην κοινωνία γενικότερα και στην εξελισσόμενη προσωπικότητα του παιδιού, υποβοηθά και ερεθίζει την εξελικτική διαδικασία μέσα από την αναζήτηση μιας δυναμικής και διαλεκτικής ισορροπίας ανάμεσα σε όσα επιβάλλει η κοινωνία και στην αυτόνομη πρωτοβουλία του ατόμου.
Αρκεί η κουλτούρα του να γίνεται ζωή και να μετατρέπεται σε πράξη.
Δημοσίευση σχολίου